Strohplatz

🌓

Geweldloze Communicatie: én-én


En-én in Geweldloze Communicatie

Ik las op 4 mei over een lezing waarin het ging over een "kompas voor goed en kwaad". De spreker (Goedkoop) noemde voorbeelden van geweldloos verzet. Hardstikke inspirend bedoeld volgens mij. En tegelijkertijd wil ik waken om iets als goed of fout te zien (polarisatie).

Of-of

We leven in een of-of maatschappij. Of je bent voor het één, of je bent voor het andere. Rusland of Oekraïne, wel of niet klimaatverandering erkennen, voor of tegen Corona vaccinaties, voor of tegen Corona maatregelen, zwarte of gekleurde piet, enzovoort. En je moet ook echt kiezen, liefst zo snel mogelijk, anders hoor je er niet bij - er is geen plek voor twijfelaars.

Onze media gaat ook over verschillen. Nog steeds hoor ik in de auto af en toe een radioprogramma waarin man-vrouw verschillen als nieuws langskomen. Concentreren op verschillen, in plaats van wat we overeen komen. Ook in de krant staat wie goed en fout is. Media helpen daar niet aan mee, en ook je smartphone zal polariserend nieuws de voorkeur geven.

En-en

Iedereen die een Geweldloze Communicatie training gevolgd heeft, zal hopelijk het woord "én-én" herkennen. Het gaat over zoeken naar oplossingen waar iederéén blij van wordt, en deze vervolgens ter tafel brengen. Hoe langer ik met Geweldloze Communicatie bezig ben, hoe langer ik zie dat dit "én-én" veel breder toepasbaar is.

Bijvoorbeeld, ik zag afgelopen jaren Corona maatregelen tegenstanders, met volgens mij grote behoefte aan autonomie en vrijheid. Tegelijkertijd zag ik Corona maatregelen voorstanders, met grote behoefte aan solidariteit/saamhorigheid en veiligheid. Even los van of je nou voor of tegen Corona maatregelen was, iedereen heeft toch een bepaalde behoefte aan autonomie en vrijheid? En iedereen heeft toch wel eens behoefte aan solidariteit/saamhorigheid en veiligheid? Bovendien: waarom moet ik kiezen tussen de één of de ander? Misschien had ik de ene dag wel zin in meer vrijheid en deed ik eens een keer niet een mondkapje op, terwijl ik in een drukke supermarkt graag rekening wilde houden met andere mensen.

Een ander voorbeeld is klimaatverandering. Ik geef ook trainingen rondom duurzaamheid en daar zie ik soms wachtgedrag totdat iets perfect is. Olie en gas is 100% vervuilend, en daarmee bouw je niets mee op voor de toekomst. Zonnepanelen en windmolens zijn 5% vervuilend (productie), en daarmee bouw je weldegelijk iets mee op voor de toekomst. Perfecte oplossingen zijn niet nodig om de wereld te redden! Concreet gezien: je red het klimaat al als je 2 (of meer) dagen per week geen vlees eet, daarvoor hoef je dus niet 100% vegetariër te worden. Het antwoord is niet zwart-wit, het antwoord is grijs of gekleurd.

En jij?

Geweldloze Communicatie maakt niet-oordelen super praktisch en concreet. Hier loert het gevaar om niet-oordelen als een nieuwe verplichting te gaan zien, en daar dan weer over te oordelen. Herken je deze neerwaardse spiraal? Je denkt ergens iets over, en hop meteen oordeel je daarover "dat zou je allang moeten kunnen" of "ik ga dit nooit goed kunnen" of "nou ben je alweer aan het treuzelen". Of iets wat cursisten die een geweldloos communiceren hebben gevolgd misschier herkennen: "je mag daar niet over oordelen.". Hoe kom je uit deze spiraal?

Dagelijks vliegen er oordelen door mijn hoofd heen als ik iets lees of zie; misschien had je dat net ook toen je bovenstaande tekst over Corona las. Is het slecht om een oordeel te hebben? Nee dat is het niet, oordelen geeft mij helderheid en efficiëntie om iets snel duidelijk te maken. Ik hou wel van oordelen. Heerlijk! Ik doe niets liever. Het blijven hángen in een oordeel geeft me echter een onprettig gevoel, een "zo wil ik niet over ander mensen denken" gevoel, of nog erger: "zo wil ik niet over mezelf denken.". Mensen kunnen ontzettend negatief over zichzelf denken, en dat doorbreek je alleen als je de behoeften van deze gedachten onderschrijft.

Geweldloos communiceren geeft me niet een verplichting tot niet-oordelen, en wel een keuze om niet te oordelen, over mezelf allereerst, en ook over anderen. Ik kan me op die manier met iederéén verbinden (empathie), ook als ik nauwelijks overeenkomsten heb met de ander (wat met sympathie lastiger is). Sinds ik geweldloos communiceren ken, sta ik met meer rust en vertrouwen in het leven, laat ik alle verplichtingen varen, en kan ik makkelijker toelaten wat er is.

Bekijk ons geweldloos communiceren aanbod voor persoonlijke ontwikkeling en professionele ontwikkeling.