Voordat ik verbindende communicatie (ofwel geweldloze communicatie, ontwikkeld door Dr. Marshall Rosenberg, zie CNVC) tegen kwam, had ik als kind een vriendin die super blij als we weer eens met elkaar praatten. Omdat ik "altijd mezelf ben" zei ze dan. Ik snapte er weinig van, omdat ik niet precies wist wat ik deed, maar haar vriendschap en dankbaarheid waren glashelder.
Mijn behoefte aan helderheid wordt nog steeds niet ingevuld als ik iemand over "jezelf zijn" hoor praten. Mijn vermoeden is: als je tien mensen vraagt wat "bij jezelf blijven" of "jezelf zijn" betekent, dat je ook ongeveer tien verschillende antwoorden krijgt. Ik zie wel dat "jezelf zijn" iets is waar veel mensen mee worstelen. Vaak is het iets met groepen. Bevindt je je wel eens in een situatie waar je opeens "toneel speelt"? Op een feestje ben je vriendelijk naar iemand, terwijl je eigenlijk geen zin hebt om met diegene te praten. Of in een groep gedraag je je op zo`n manier dat je niet meer kijkt naar wat je zelf wil, maar alleen meebeweegt met wat de groep wil?
Verbindende communicatie (of geweldloze communicatie) biedt praktische handvaten om jezelf te zijn, zonder in tegeltjes wijsheden te vervallen. Versimpeld gezegd is dit onderdeel van "zelfempathie", en dat doe je op momenten dat je merkt dat er iets bij je speelt. Bijvoorbeeld je gedraagt je anders dan je zou willen, of je voelt je onrustig, of je hebt net iets meegemaakt waardoor je van streek bent.
Bekijk ons geweldloos communiceren aanbod voor persoonlijke ontwikkeling en professionele ontwikkeling.