Wat doet het met jou als je deze titel leest? Klinkt een beetje, eh, vreemd in de oren? Toch ga ik je nu vertellen dat ik dit hoor in relaties. Namelijk, liefde wordt verward met dat jij verantwoordelijk wordt voor mijn geluk als wij een relatie hebben. Bijvoorbeeld: de ander moet na al die jaren toch wel weten wat je belangrijk vindt? En: als je je rot voelt, moet die ander zich toch maar zorgen dat jij je weer happy voelt? En: als ik me gekwetst voel door wat de ander zegt, dan moet hij dat toch weer goedmaken?
Bij verbindende communicatie (ofwel geweldloze communicatie, ontwikkeld door Dr. Marshall Rosenberg, zie CNVC) wordt liefde gezien als een behoefte die jij hebt, ofwel: liefde is iets dat jij wil. Door "liefde" op deze manier los van een ander te zien, maak je de ander er niet meteen verantwoordelijk voor.
Liefde is trouwens voor mij een samenvatting van een heleboel losse behoeftes, zoals verbinding vriendschap nabijheid zorg continuiteit gemeenschappelijkheid samenwerken dankbaarheid en veiligheid.
Samengevat is de ander er dus niet verplicht of verantwoordelijk voor om jouw behoefte aan liefde in te vullen. De ander kan dat doen, omdat de ander dat graag doet, maar er is geen moeten. In geweldloze communicatie is er alleen maar verantwoordelijkheid voor je eigen gedrag (en de consequenties daarvan), en je bent nooit verantwoordelijk voor hoe iemand anders zich voelt of voor andermans behoeften.
Bekijk ons geweldloos communiceren aanbod voor persoonlijke ontwikkeling en professionele ontwikkeling.